Μέσα στην κοινωνία μας, που σχεδόν όλα είναι βαμμένα ψεύτικα, το αυτονόητο, ο σεβασμός της ανθρώπινης ζωής, και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, έχει γίνει διεκδικούμενο. Το έξω έχει γίνει χειρότερο από το μέσα! Αμφιβάλλει κανείς;

Σε σκηνές λίγων δευτερολέπτων αποτυπώθηκε, μπροστά στα μάτια μας, το αδιανόητα παράλογο, το αποτρόπαιο, το εγκληματικό. Ένα άνθρωπος, άνευ λόγου και αιτίας, σπρώχθηκε με αγριότητα και πετάχτηκε στη θάλασσα από υπανθρώπους, με συνέπεια να πνιγεί σε μια θάλασσα αδικίας…, και μετά, σαν να πέταξαν μια γόπα τσιγάρο στη μανιασμένη δίνη των κυμάτων, παραβιάζοντας κάθε έννοια Ναυτικού Δικαίου, συνέχισαν την πορεία τους προς τα σκοτεινά μπουντρούμια της ψυχής τους.

Έβλεπα και ξανάβλεπα το βίντεο, δεκάδες φορές, προσπαθώντας κάθε φορά να πείσω το μυαλό μου ότι αυτό που έβλεπα δεν ήταν σκηνή από ταινία, ήταν η ανθρώπινη αγριότητα, η απάνθρωπη πραγματικότητα.

Η ανθρώπινη ψυχή είναι μια πολύπλοκη σύνθεση σκέψεων, συναισθημάτων και πράξεων. Σε αυτόν τον πολυεπίπεδο κόσμο των ανθρωπίνων σχέσεων, δυστυχώς, όλο και συχνότερα γινόμαστε μάρτυρες θηριωδιών που κυριαρχούν πάνω από τις ανθρώπινες αξίες, πάνω από την ανθρώπινη ζωή.

Άτομα με διαστρεβλωμένο εγώ, με ανύπαρκτο ηθικό βάρος, γεμάτα ανασφάλειες και συμπλέγματα κατωτερότητας, έχουν ανάγκη από εξουσία και έλεγχο των άλλων, έχουν ανάγκη να επιβάλλουν τα άγρια ένστικτά τους στους άλλους, ποιους όμως; στους ανήμπορους και ευάλωτους ανθρώπους, για τους οποίους δεν δείχνουν την παραμικρή συμπόνια, διότι αν έδειχναν, θα έχαναν τον παράγοντα που τους δίνει νόημα ύπαρξης. Είναι αυτοί που σκότωσαν τον Αντώνη, είναι αυτοί που προβαίνουν σε γυναικοκτονίες, είναι αυτοί που κακοποιούν ψυχικά και σωματικά τις συντρόφους τους. Επιτρέπεται λοιπόν σ’ εμάς να σιωπούμε και να ανεχόμαστε να ζούμε ανάμεσα σε τέρατα; Η Δικαιοσύνη οφείλει να τους τιμωρήσει παραδειγματικά. Εμείς όμως πρέπει να φωνάξουμε, να αντιδράσουμε, να διεκδικήσουμε, μα προπαντός οφείλουμε να μην συνηθίσουμε τη φρίκη, να μην συνηθίσουμε τέτοια τρομακτικά συμβάντα, να συναισθανόμαστε πως δεν αφορούν τους άλλους, αφορούν εμάς, εμείς είμαστε ο άλλοι. Αν έτσι δεν πράξουμε, τότε η κοινωνία μας θα γίνει όπως το ξύλο, που το σαράκι το έκανε σκόνη!

Η ανθρώπινη συνύπαρξη βασίζεται σε αξίες όπως ο σεβασμός, η ανοχή, και η αγάπη. Η αγριότητα δεν είναι παρά ένα εμπόδιο στον δρόμο προς την αρμονική συνύπαρξη των ανθρώπων.