Οφείλουμε να δείχνουμε και να ζητούμε από τους φίλους την ειλικρίνεια που μας δίδαξαν οι εχθροί!

… Να σ’ το πω να το ξέρεις, είναι φορές στη ζωή του ανθρώπου που του δίνεται η ευκαιρία να αλλάξει τον κόσμο γύρω του, όχι όλο τον κόσμο, μια σταλιά γύρω του, σαν να κρατά το μαγικό ραβδί και με αυτό να δίνει ευτυχία, χαρά, γέλιο και όλα τα όμορφα πράγματα, και όμως, παιδί μου, τις περισσότερες φορές λυγίζει τα γόνατα και φοβισμένος παρατά χάμω το ραβδί στο χώμα, και άμα το ρίξεις χάμω, πάει, πέταξε η ευκαιρία σου, μπορεί να μην ξαναπιάσεις ραβδί, και να σου πω, γιατί να το ξαναπιάσεις, αφού πάλι στο χώμα θα το παρατήσεις;

Υπάρχει ένα ένστικτο στον άνθρωπο να θέλει να αυξάνει τη χαρά, το χρήμα, την απόλαυση, τη ζωή, ακόμα και τις συμφορές και την κακή του μοίρα, γι’ αυτό άλλωστε τραγικοποιεί γεγονότα και μεγαλύνει τα προβλήματά του. Όμως ακόμα και το ψέμα έχει το δικό του ήθος και παράγει όψεις, μάθετε να διαβάζετε τις όψεις.

Με όσα σου είπα, μη νομίζεις πως είμαι αντίθετη με τον έρωτα, το αντίθετο, εξυμνώ τον έρωτα όταν συναντιούνται δυο άνθρωποι που έχουν εγκαταλείψει το εγκιβωτισμένο «εγώ» τους, που δεν νοθεύουν, ούτε υπονομεύουν την επερχόμενη αγάπη, που θα αναγνωρίσουν ο ένας το βάθος και την αξία του άλλου, που θα εμβιώσουν ο ένας τις πονεμένες αφηγήσεις του άλλου γιατί γνωρίζουν πως έτσι συμπλέουν προς την ίδια ακτή του παραδείσου.

… βρεθήκαμε σ’ αυτόν τον όμορφο κόσμο που τον διέπει η αγριότητα και δεν έχουμε ιδέα τι και πώς. Πόσο διαφορετική θα ήταν η ζωή αν δεν ήμασταν άπληστοι και φθονεροί, και όμως είμαστε, και τσακωνόμαστε για παραμύθια. Χρειάζεται άνοιγμα ο νους, να δούμε όσα δεν φαίνονται με την πρώτη ματιά, χρειάζεται επαναπρογραμματισμός του νου, τότε θα δούμε τόσα όσα δεν είχαμε φανταστεί και θα κατανοήσουμε αλλιώς τη ζωή, και τελικά θα ζήσουμε, και αυτός ο τρόπος διδάσκεται από τις κρυφές γυναίκες, θα μπορούσες να τον χαρακτηρίσεις έναν διαφορετικό τρόπο πρόσληψης των γεγονότων που μας συμβαίνουν και καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε.

… δεν έχουμε απεριόριστο χρόνο, υπάρχουμε μόνο όσο έχουμε χρόνο, χωρίς τον χρόνο δεν υπάρχουμε, και αυτόν τον χρόνο οφείλουμε να μην τον σπαταλάμε. Όλοι καταλαβαίνουν μέσα τους την αξία του χρόνου γι’ αυτό τρέχουν να προλάβουν τα πάντα.

… Ζούμε για έναν λόγο, για τη ζωή, και ζωή είναι οι όμορφες στιγμές, αλλά και οι άσχημες…

… Ήθελα να σβήσουν όλα τα φώτα της γης και να λάμπουν μόνο οι άνθρωποι, μα τρόμαξα το μέγα σκότος που θα σκέπαζε τη γη…

… Εμένα όμως είναι σφηνωμένο στο μυαλό μου πως η αγάπη στα δύσκολα πρέπει να δείξει τη δύναμή της και να μεγαλουργήσει, αν χρειαστεί να γίνει πόνος, θυσία, ολοκαύτωμα να γίνεις, ρε φίλε, γι’ αυτόν που αγαπάς…

… πώς να κάνεις ρωγμή στο νερό, πώς να συσκοτίσεις το σκότος, πώς να τρομάξεις τον μεγάλο σεισμό, πώς να πεις στην τσουκνίδα γίνε δαφνόφυλλο, γίνε μαργαρίτα…

Μέσα στην αναζήτηση του απόλυτου έρωτα μπορεί να χρειαστεί να φιλήσεις πολλούς βάτραχους μέχρι να βρεις τον πρίγκιπα των ονείρων σου, αλλά όταν τον βρεις τελικά, τι θα έχεις να του δώσεις από σένα που δεν θα έχει αλωθεί πριν, που δεν θα έχει σκορπίσει, που δεν θα έχει σπαταληθεί;