Το «De Profundis, Αναμάρτητοι Έρωτες» είναι το τρίτο μυθιστόρημα του συγγραφέα Στέλιου Χαλκίτη και το τέταρτο βιβλίο του μετά την έκδοση των «Μάργκινους Μόριους», Μάιος του 2012, «Ο Λούσηρος», Μάιος 2013 και «AnteTractatum, Φιλοσοφικές Σημειώσεις», 2015, με εξαιρετική αποδοχή από το αναγνωστικό κοινό.

Ο Στέλιος Χαλκίτης παρουσιάζει μέσα στις σελίδες του βιβλίου του τις στρεβλώσεις στις κοινωνικές συμβάσεις, ανατρέπει παραδοχές και φιλοδοξεί να προβληματίσει με σκοπό να αναθεωρήσουμε βεβαιότητες.

Το «DeProfundis, Αναμάρτητοι Έρωτες» είναι ένα «ανοιχτό» μυθιστόρημα, υπό την έννοια ότι μπορεί να ερμηνευθεί με ποικίλους τρόπους. Είναι, όμως, ένα ιδιαίτερο, μυθιστόρημα, όπως είναι ιδιαίτεροι και οι χαρακτήρες του και μέσα από τη δική τους ζωήο συγγραφέας μας δείχνει βήμα βήμα τη δυσκολία που έχει ο καθένας μας να διαχειριστεί τα συναισθήματά του και, εντέλει, να ζήσει χωρίς να κυβερνά τη ζωή του ένας ασυνείδητος ή ακόμα και συνειδητός φόβος του θανάτου.

Στο «καταφύγιο», κοντά στο τριζοβόλημα της φωτιάς, στον ήχο της βροχής και στης άνοιξης τις αύρες, ανδρώθηκε η φιλία του Μητροπολίτη Νικόλαου µε τον άθεο μηχανικό Κορνήλιο Βερόνη, μια καθαρή συναναστροφή, απαλλαγμένη από μικρότητες και φθηνές παραστάσεις αποκριάτικου βίου. Σε πλούσιο αφηγηματικό χρόνο, µε εικονοπλασία επενδεδυμένη µε βάθος πνευματικό, μια δικαστής κάνει βουτιά στα άδυτα του συναισθήματος, εμπλέκοντας στον παράξενο έρωτα τον κραταιό Μητροπολίτη ο οποίος καταφεύγει –κατά την ανατρεπτική τους συμπόρευση– στις άγνωστες συμπαντικέςστιγμές του Ιησού και της Μαγδαληνής που αναδύονται μέσα από τα μυστικά Τετράδια του γερο-Πιτσιρίκου.

Τετράδιο τέταρτο, σελίδα τριάντα µία: Είχαν απομακρυνθεί… «Γιατί, Κύριέ µου, αφήνεις να Σε σταυρώσουν;» ψιθύρισε µε απόγνωση. «Τυπώνω, Μαρία, στο σώμα µου αυτά που δεν λέγονται». «Και τι θα κερδίσεις, Βασιλιά µου;» «Πολλές φορές, Μαρία, δεν έχει σημασία πόσα κέρδισες, αλλά πόσα δεν έχασες. Κι εγώ ετοιμάστηκα για να τα δώσω όλα. Στύβω τις πέτρες και ματώνω»…

Η Άσπεργκερ αδελφή του Μητροπολίτη, αμείλικτα προκλητική, δηλώνει παρούσα και πλέκει στον κόσμο της το όνειρο µε την πραγματικότητα, µε απεγνωσμένη γενναιότητα και µε πολεμική διάθεση ενάντια στην ανθρώπινη αλλοτρίωση. Και ο συγγραφικός προβολέας ανάβει για να φωτίσει την Ψυχανάλυση παράλληλα και τη ζωή των άλλων ολοζώντανων χαρακτήρων, που υπόσχονται να μιλήσουν σε συλλεκτικές στιγμές, να ανατρέψουν βεβαιότητες, να υποτάξουν τις εκατονταρχίες του ψεύδους και να αφήσουν τη βροχή να συνοδεύει το παράπονό τους.

Εξαιρετική η γραφή του συγγραφέα, μεστός ο λόγος του στο περιεχόμενο, δεν διστάζει να γίνει έντονα δεικτικός, αλλά και λυρικός, συναισθηματικός, αισθησιακός, αληθινός· κερδίζει τον αναγνώστη και τον «κρατά» καλά να βιώσει τον δικό του κόσμο, τη δική του πραγματικότητα, να βιώσει τα δικά του συναισθήματα…