Πρώτοι και πρόθυμοι αυτοί που έχουν σε δεσπόζουσα θέση, ως κίνητρο, το υλικό όφελος. Η αναρρίχησή τους είναι σκανδαλώδης. Ο πρωτογονισμός της ιδιοτέλειας σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια. Ξέρετε, αυτοί που ενδύονται τη λεοντή της ηθικής και καταβροχθίζουν ό,τι τρώγεται, τα κοινώς αρπακτικά. Δεν καταφέρνουν να πράξουν το αναγκαίο, το επιτακτικό, το ωφέλιμο. Ειδικότης τους η προχειρότητα, η έλλειψη σχεδιασμού και η απουσία οράματος. Θλιβερό είδος ανθρώπων. Δαπανούν απέραντο χρόνο για δηλητηριώδη αρνητικότητα, αμφιβολία, καχυποψία, σπορά κακίας και αδικίας. Εκστομίζουν λόγους περιφρονητικούς προς τους αντιπάλους, λόγους υπέρμετρα υποσχετικούς προς εμάς, με απόλυτη συνέπεια στην ασυνέπειά τους, με τις συνθηματοποιημένες πάγιες φράσεις τους σε ημερήσια βάση. Διακρίνονται από συμπτώματα ξένα προς τους μεγάλους άντρες: της ιδιοτέλειας, της μοχθηρίας, της εκδίκησης. Καιροφυλακτούν ως ύαινες το άλλοθι για να εκδηλωθούν θεμιτά και νομιμοποιημένα. Προσπαθούν «παντί σθένει» να μην δούμε τις τρομακτικές σκηνές του δράματος, αλλά ξεχνούν ότι πρωταγωνιστούμε εμείς. Ο θώκος καθίσταται θεραπαινίδα επιδιώξεων. Ψεύδονται για το ποιοι είναι και τι μπορούν να κάνουν. Όμως, αργά αλλά σταθερά καταλαβαίνουμε ότι είναι απλά προϊόντα ψεύδους, βασικά θεμέλια αποδυνάμωσης των αξιώσεων ανάπτυξης και ευημερίας ενός τόπου, και χρησιμοποιούν πρακτικές του παρελθόντος χωρίς μέλλον.