Μετά από ελάχιστο κόπο κατέληξα στο αφετηριακό αιτιώδες πρόβλημα που οδηγεί έναν τόπο σε μεγαλοπρεπές παρακμιακό απόγειο: Είναι η κραυγαλέα ανεπάρκεια ηγετών.
Πριν προχωρήσω, για τους συνήθεις καχύποπτους κιτρινιάρηδες, λέγω ότι πάσα ομοιότης με πρόσωπα ή καταστάσεις είναι απολύτως φωτογραφική (συμπτωματική ήθελα να γράψω) και το επαναλαμβάνω, απολύτως συμπτωματική.
«Quo vadis?» -πού πας;- και συμπληρώνω, με τι προσόντα θέλεις να μας κυβερνήσεις; Αυτό το τίμιο και αμείλικτο ερώτημα θα έπρεπε να μας προβληματίζει κάθε φορά που σπεύδουμε στις κάλπες. Όσο δεν απαντάται, θα είμαστε μόνιμα μάρτυρες της εφιαλτικής διάλυσης του τόπου και του νου μας. Δικαιούμαστε να προβούμε σε διαπιστώσεις προκλητικές και γόνιμες. Να αναζητήσουμε τα χαρακτηριστικά ικανών πολιτικών, να εγκαταλείψουμε τους ανίκανους, τους ατάλαντους, φίλους και συγγενείς μας «πολιτικούς». Αυτούς που προεκλογικά ζητιανεύουν την ψήφο μας χωρίς προσόντα, χωρίς σχεδιασμό, χωρίς όραμα, με μόνο όπλο τη μανία για ισχύ. Εμείς, βέβαια, συμβεβλημένοι μαζί τους διπλοψηφίζουμε. Ίσως ευκαιριακά και συγκυριακά να ευνοηθούμε από κάτι τέτοιους. Όμως έτσι τίθενται οι παρακμιακές βάσεις και κτίζεται το σαθρό οικοδόμημα. Προφανώς όποιος ασχολείται με τα κοινά έχει πρωταρχικό κίνητρο που κατευθύνει την μετέπειτα και έκτοτε πορεία και τις στάσεις του.
«Απέσβετο και λάλον ύδωρ» είπε η Πυθία… Το πήρε μετρητοίς ο Περικλής Γιαννόπουλος και έφιππος αυτοκτόνησε.
Παρά την τύφλωση (ελπίζω όχι μόνιμη) που τελευταίως έχω αποκτήσει από τα όσα βλέπω χωρίς καν να κοιτώ, απλά γιατί δεν βλέπω τίποτα να συμβαίνει –και αν κάτι συμβεί ανατρέπεται– καταφέρνω να διακρίνω τα κίνητρα ενασχόλησης κάποιου με την πολιτική πάντων των επιπέδων. Αν βρείτε ένα επιπλέον ενημερώστε με. Σκανδαλώδης η αναρρίχηση. Ο πρωτογονισμός της ιδιοτέλειας σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια. Ξέρετε ποιοι, αυτοί που ενδύονται τη λεοντή της ηθικής και καταβροχθίζουν ό,τι τρώγεται, τα κοινώς αρπακτικά. Δεν καταφέρνουν να πράξουν το αναγκαίο, το επιτακτικό, το ωφέλιμο. Ειδικότης τους η προχειρότητα, η έλλειψη σχεδιασμού, η απουσία οράματος. Θλιβερό είδος ανθρώπων. Δαπανούν απέραντο χρόνο για δηλητηριώδη αρνητικότητα, αμφιβολία, καχυποψία, σπορά κακίας και θερισμό αδικίας. Εκστομίζουν λόγους περιφρονητικούς προς τους αντιπάλους, λόγους υπέρμετρα υποσχετικούς, με απόλυτη συνέπεια στην ασυνέπειά τους, σε ημερήσια δε βάση οι συνθηματοποιημένες πάγιες φράσεις. Διακρίνονται από συμπτώματα ξένα προς τους μεγάλους άνδρες. Της κακίας, της μοχθηρίας, της εκδίκησης. Καιροφυλακτούν ως ύαινες το άλλοθι για να εκδηλωθούν θεμιτά και νομιμοποιημένα. Προσπαθούν «παντί σθένει» να μην δούμε τις τρομακτικές σκηνές του δράματος, αλλά ξεχνούν ότι πρωταγωνιστούμε εμείς. Ο θώκος καθίσταται θεραπαινίδα επιδιώξεων. Ψεύδονται για το ποιοι είναι και τι μπορούν να κάνουν. Όμως, αργά αλλά σταθερά καταλαβαίνουμε ότι είναι απλά προϊόντα ψεύδους. Βασικά θεμέλια αποδυνάμωσης των αξιώσεων ανάπτυξης και ευημερίας του τόπου. Πρακτικές του παρελθόντος χωρίς μέλλον.
Επόμενο κίνητρο η δόξα, η μονομανία τίτλων. Με αυτούς είναι που μένει κανείς κυριολεκτικά «ενεός». Οι μανιακοί έφιπποι «κύματι θαλάσσης» που ζουν για τη παραισθησιογόνο μέθη της κατάθεσης στεφάνων και της αφ’ υψηλού επισκόπησης των επιταφίων με τον κόσμο παρά πόδας να θαμπώνεται από τη μπακιρένια λάμψη τους. Θλιβερότερο είδος ανθρώπων, γιατί οι προηγούμενοι αργά ή γρήγορα βρίσκουν το δρόμο με τους κορυδαλλούς. Αυτοί όμως αρραβωνίζονται την εξουσία, αρνούμενοι να την εγκαταλείψουν, λόγω της εσωτερικής ναρκισσιστικής τους ανάγκης.
Και έπονται οι «Σωτήρες-αναπτυξιολόγοι-φωστήρες» με το απέραντο βλέμμα. Αυτοί νομίζουν ότι τους καλεί ο τόπος και τους προστάζει ο Θεός να προσφέρουν τα οικτρά αποτελέσματα. Υπερκαλύπτουν κάθε ανώτατο όριο ανοχής και συνδυαστικά με την ανικανότητά τους «δαμάζουν τα κύματα και αλυσοδένουν τη θάλασσα». Μη έχοντας άλλο προορισμό πέραν της εκπλήρωσης θεϊκής εντολής, τίθενται στην υπηρεσία της φίμωσης αντιπάλων, κοινωνικών ομάδων και μεμονωμένων προσώπων. Κατ’ αυτό τον τρόπο, με περισσή αυτοπεποίθηση, οδηγούν τυφλά κάθε τόπο. Άνθρωποι με μειωμένη έως ανύπαρκτη ικανότητα κριτικής ανάλυσης. Τα προσόντα τους εκτείνονται ακόμη και μέχρι την καταστολή εν τη γενέσει τους δυναμικών συγκυριών προόδου και εν συνεχεία ανερυθρίαστα παρακολουθούν τα έργα των χειρών τους. Οι κινήσεις τους επιδεικτικά παρακάμπτουν τη λογική. Νοητική εμβέλεια μηδενικού βεληνεκούς, ανεπάρκεια διαχείρισης ακόμη και των απλούστερων κοινών υποθέσεων, αφέλεια, άγνοια, ανυπόφορη αδράνεια, «προσόντα» παρόντα κάθε στιγμή. Απολύτως ευθύβολοι σε κάθε λανθασμένο και επιζήμιο. Παθολογικές περιπτώσεις. Αυτοί και αν είναι όχι μόνο θλιβεροί αλλά και βεβαιωμένα επικίνδυνοι. Ψηφίστηκαν και αυτό νομιμοποιεί την υπέρτατη μορφή αυταπάτης που τρέφουν για τις ικανότητές τους.
Τέλος αυτοί που αναπνέουν και αποπνέουν εντιμότητα. Συνειδήσεις δονούμενες από πατριωτισμό, με επίγνωση χρέους και ικανοτήτων, με ηθικό σθένος και αρχές μεγάλων διαστάσεων. Ολοκληρωμένες και άρτιες προσωπικότητες. Οι ικανοί. Με ήθος, γνώση και κύρος. Ιεραρχούν προτεραιότητες, συντονίζουν ευθύνες, αναθέτουν αρμοδιότητες αρνούμενοι να υποτάξουν τον καταμερισμό τους στην κάλπικη αριθμητική. Αν κάποιοι νιώθουν ότι ανήκουν σ’ αυτή την κατηγορία, ας αποτινάξουν τα εξαπτέρυγα που τους περιβάλουν και ας σβήσουν τα θυμιατά με θαλασσινό νερό. Ας αντιληφθούν ότι μόνο κακό τους κάνουν.
Συμπατριώτες, τα μεγέθη είναι αποτέλεσμα σύγκρισης. Ας καταλάβουμε επιτέλους, ότι το να ρίξεις το ακόντιο έξω από το στάδιο δεν αρκεί να το θέλεις, αλλά να μπορείς να το κάνεις. Παντού υπάρχουν αξιόλογοι, εντοπίστε τους. Μην επιτρέπετε να υποκαθιστά κανείς την κρίση σας. Συνοψίστε λογικά πορίσματα, οριστικές και ακαριαίες απαντήσεις στο αρχικό ερώτημα. Ας κατανοήσουμε το μέγεθος της ευθύνης μας και να μην επιτρέψουμε τον εξανδραποδισμό μας. Ας εδραιωθεί η πεποίθηση να κυβερνούν οι ικανοί, οι έντιμοι, οι πατριώτες. Με τους επιθανάτιους θρήνους δεν αναστήθηκε ποτέ νεκρός. Συνετελέσθη πλέον ωρίμανση των απαιτήσεων. Είναι στο χέρι μας να επιλέξουμε.
Τα πάντα τελούν υπό προθεσμία.
Παρακαλούνται λοιπόν οι ικανοί, να προσέλθουν στη σκηνή πριν πέσει η αυλαία και θαφτούμε ζωντανοί. Οι φωτεινές εξαιρέσεις, που ήδη εκπέμπουν στο πολιτικό χρονολόγιο, είναι έτοιμες να δημιουργήσουν σύνολο προόδου με γρανιτικές αντιστάσεις και να εξαφανίσουν τον εκπτωτικό Αύγουστο. Ενεργοποιηθείτε. Βοηθείστε μας να δούμε μέλλον στον τόπο μας, να δούμε μακριά, να οραματισθούμε, να σχεδιάσουμε.
“Αν είδα μακρύτερα από τους άλλους
ήταν γιατί στεκόμουν στους ώμους γιγάντων”
Isaac Newton
(Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Καλυμνιακή πριν μερικά χρόνια, όμως παραμένει πάντα επίκαιρο)
